Greynest: quality not quantity

Wilczarze są naszą pasją, są radością dla oczu i balsamem dla duszy.

Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption
Image Caption

Kardiomiopatia (DCM)

Jednym z poważnych zagrożeń zdrowotnych dla wilczarzy jest choroba serca - kardiomiopatia rozstrzeniowa, angielski termin: Dilated Cardiomiopathy (DCM)  .

Choroba ta prowadzi nieuchronnie do upośledzenia pracy serca - następuje rozszerzenie światła lewej komory serca lub obu komór oraz osłabienie kurczliwości, co znamiennie skraca życie chorego wilczarza.

Badania nad kardiomiopatią u wilczarzy prowadzą do wniosków o rodzinnym, genetycznym uwarunkowaniu choroby.

Przyczyny choroby

Uwarunkowanie rodzinne. Model dziedziczenia nie do końca poznany.

U niektórych wilczarzy z DCM stwierdzono niski poziom tauryny, niezwiązany z dietą.

Przebieg choroby

Rozróżnia się dwie fazy rozwoju kardiomiopatii:

Faza 1.  Kardiomiopatia w formie bezobjawowej (przedklinicznej) trwająca długo, nawet kilka lat. Przebiega bezobjawowo czyli pies pozornie  wydaje się zdrowy.

Tymczasem zmiany w sercu podstępnie rozwijają się.

Aby wykryć chorobę konieczne są szczegółowe badania –  standaryzowane badanie ECHO wraz z poziomem przepływów oraz EKG lub  ewentualnie  badanie Holterowskie ( monitoring serca w dłuższym okresie czasu w celu wykrycia przejściowych zaburzeń rytmu serca ).

Faza 2. Druga faza choroby przebiega z widocznymi i nasilającymi się coraz bardziej objawami klinicznymi takimi jak: osłabienie apetytu,  przyspieszona akcja serca, szmery w sercu, wodobrzusze, duszność powysiłkowa a następnie także i spoczynkowa, postępująca niewydolność krążenia i obrzęk płuc.

Objawy

U wilczarzy w fazie klinicznej( rozwiniętych objawów) można obserwować spadek apetytu lub utratę masy ciała mimo dobrego apetytu,  senność, omdlenia, ociężałość, częste pokładanie się - nawet na spacerach,  trudności w oddychaniu, powiększanie się obwodu  brzucha.

Czasem kardiomiopatia pojawia się już u bardzo młodych psów, poniżej drugiego roku życia, dynamika choroby jest duża  i choroba nierozpoznana w porę może być  przyczyną nagłej śmierci z powodu ostrej niewydolności serca.

Rozpoznanie

Badanie ECHO serca jest bardzo czułą metodą diagnostyczną nawet u psów w fazie jeszcze bezobjawowej schorzenia.

Zaburzenia rytmu serca  

Wieloletnie badania naukowe nad funkcjonowaniem serca u psów są rzadkością w medycynie weterynaryjnej. Nasze badania w wielkiej Brytanii poświęcone wilczarzom wykazały, że pewną niezwykłą cechą spotykaną u wilczarzy są dość rozpowszechnione zaburzenia rytmu serca, co pokazuje badanie EKG. Nasuwa to wnioski, że w rasie występują problemy z " przekaźnictwem elektrycznym" czyli przekazywaniem impulsów elektrycznych w sercu, aby mogło prawidłowo się kurczyć .

Najczęstszym spotykanym zaburzeniem rytmu jest migotanie przedsionków ( Atrial Fibrillation), które spotyka się u około 11% populacji wilczarzy. Rytm serca staje się nieregularny i przedsionki oraz komory nie kurczą się prawidłowo. Wilczarze z chorym sercem prawie zawsze mają migotanie przedsionków, ale na początku pojawienia się tych zaburzeń parametry pracy serca w badaniu ECHO są zazwyczaj jeszcze prawidłowe, lub tylko nieznacznie zmienione. Wykazaliśmy bez żadnych wątpliwości, że u większości , jeśli nie u wszystkich wilczarzy z migotaniem przedsionków - dochodzi stopniowo do pogarszania się czynności serca i w efekcie występuje zgon z przyczyn sercowych.

Były to o tyle zaskakujące wnioski, że zgony z powodów sercowych w wyniku długotrwałego migotania przedsionków są raczej sporadyczne u ludzi, choć występuje powiększenie serca i jest większe ryzyko zawału serca. Tendencja do występowania migotania przedsionków u wilczarzy jest rodzinna i w wielu przypadkach chory pies ma przynajmniej jednego chorego rodzica. Średni czas przeżycia od postawienia rozpoznania do zgonu jest 2-3 lat. Zdarzają się wilczarze żyjące dłużej. Nie wiadomo dlaczego niektóre mogą żyć dłużej a inne nie, ale najważniejsza jest kontrola rytmu serca ( aby nie był za szybki-przyp.).Wiadomym jest dobrze, że nawet zdrowe serce pracujące przez dłuższy czas w przyspieszonym rytmie - będzie stopniowo uszkadzane.

Dalsze badania nad mechanizmami pojawiania się migotania przesionków będą pomocne w leczeniu wilczarzy. Jak już wspomniano przedtem, gdy raz pojawi się migotanie przedsionków, bardzo trudno przywrócić prawidłowy rytm.  Wiemy, że im dłużej trwa migotanie przesionków,  tym trudniejsze jest leczenie. Aby leczenie było skuteczne - wczesne rozpoznanie jest sprawą decydującą. To właściciele wilczarzy muszą zadecydować czy chcą czy też nie podjąć wysiłki do osiągnięcia takiego celu.

Żródło:Seminarium prowadzone przez  Serenę Brownlie BVM&S PhD CertSAC MRCVS on behalf of the Irish Wolfhound Society on the 22nd October 2000, Stoke Goldington, Buckinghamshire.

Ze strony 

Migotanie przedsionków powoduje zmniejszenie w około 15-20 % wydajności pracy serca.

Zaburzenia rytmu wiążą się z zagrożeniem życia wilczarza, mogą być związane z rozwijającą się kardiomiopatią lub istniejącą wadą serca np. zastawkową.

Wiele wilczarzy dobrze funkcjonuje z nieco przyspieszoną akcją serca. Prawidłowa akcja serca u wilczarza powinna wynosić 80 do 120 uderzeń na minutę.

Ale wiele wilczarzy ma poważny problem z tachykardią i dlatego jest tak ważne by corocznie wykonać badanie EKG. Wtedy jest możliwość włączenia leczenia zanim rozwiną się nasilające się objawy kliniczne. U wilczarzy, podobnie jak u chartów w ogóle, często zdarzają się rytmy dodatkowe. Mogą powodować omdlenia lub nagłe zgony sercowe.

Prognozy i leczenie

Kardiomiopatia aktualnie jest chorobą nieuleczalną. Możemy tylko spowolnić proces chorobowy i leczyć towarzyszące zaburzenia rytmu oraz objawy niewydolności krążenia, tym samym poprawiając komfort i długość życia psa.

Czas przeżycia wilczarza od momentu rozpoznania choroby waha się średnio od   5 do 16  miesięcy.

Postępy choroby  zależne są od nasilenia zmian w sercu i czasu rozpoznania- wcześniej rozpoczęte leczenie daje szanse na dłuższe życie.

Hodowla

Kardiomiopatia w fazie przedobjawowej (niemej klinicznie) stanowi problem w hodowli i niezdiagnozowana  u psa (suki) hodowlanego  może być przyczyną rozprzestrzeniania się choroby w rasie, szczególnie  jeśli rozmnażane są młode psy już chore ale nie prezentujące jeszcze widocznych objawów  kardiomiopatii. Dlatego tak ważne jest badanie serca u psów i suk  przeznaczonych do hodowli. . Wysiłki hodowców zmierzają do usunięcia z programu hodowlanego psów i suk będących nosicielami genów powodujących kardiomiopatię.

Chore wilczarze nie powinny być używane w hodowli.

Powinniśmy badać wilczarze pod kątem chorób serca i unikać linii, w których problemy z sercem występują ze zwiększoną częstością .

Kiedy w takim razie zacząć badać ?

Zaleca się badanie psów w wieku powyżej 12 miesięcy i potem okresowo, w zależności od wyników pierwszego badania.

Regularne badania serca pozwalają wykryć najwcześniejsze symptomy rozwijającej się choroby serca,  zanim wilczarz zacznie cierpieć z powodu nasilającej się niewydolności krążenia  lub zanim nagle wystąpi zgon z powodu ostrych zaburzeń rytmu serca

Leczenie

Przy kardiomiopatii stosuje się oprócz podstawowego leczenia  zaordynowanego przez doświadczonego kardiologa, suplementację -L-karnityną, 1500 mg /2x dobę , Tauryną , Koenzym Q10, Kwasy Omega 3 -zwłaszcza DHA.

Nie zaleca się karmienia dietą Lamb&Rice czyli jagnięcina z ryżem bo wykazano niedobory tauryny u psów karmionych taka dietą.

Ważne by walczyć z tachykardią ( jeśli jest obecna ) bo już samo przyspieszenie akcji serca nasila niekorzystne zmiany- tachykardia 240/min po 3 tygodniach powoduje zmiany jak w kardiomiopatii.

Doniesienia naukowe

Od wielu lat na świecie prowadzi się badania nad kardiomiopatią u wilczarzy.

Starano się ustalić rozpowszechnienie choroby w rasie i model dziedziczenia.

W badaniach przeprowadzonych wśród 496  wilczarzy w  Wielkiej Brytanii stwierdzono zaburzenia rytmu u 22,2% wilczarzy. W badaniach przeprowadzonych w północno-zachodniej Europie na grupe 500 wilczarzy, częstość zaburzeń rytmu wynosiła 21,2%. Doktor A.Vollmar wraz ze współpracownikami  (AC Vollmar (2000): The prevalence of cardiomyopathy in the Irish wolfhound: a clinical study of 500 dogs. In: Journal of the American Animal Hospital Association, Vol 36, Issue 2, 125-132) prowadziła najrozleglejsze jak do tej pory  badania  odnośnie kardiomiopatii - na ponad 1000 wilczarzach.

Wilczarze poddawane były następującej diagnostyce:

- badanie lekarskie,

- EKG,

- ECHO serca (2 D i M-mode),

- u psów z zaawansowaną chorobą także radiografia klatki piersiowej

Po pierwszym badaniu psy były ponownie badane co 6- 12 miesięcy.

Wnioski z tego badania trwającego 12 lat, podczas których przebadano ponad 1000 wilczarzy:

DCM stwierdzono u ponad 1/3 wilczarzy, z przewagą u samców.

Stwierdzono rodzinne, genetyczne przekazywanie choroby - połowa potomstwa chorego psa (suki) rozwija kardiomiopatię.

Sugestie hodowlane 

Doktor A.Vollmar w trosce o ograniczanie występowania kardiomiopatii u wilczarzy zaproponowała co następuje:

- wszystkie psy ( suki ) przeznaczone do hodowli powinny mieć przeprowadzane badanie serca, najlepiej corocznie.

Informacja o długowiecznych (powyżej 8 lat) rodzicach i dziadkach psów hodowlanych jest bardzo dobrą prognozą dla potomstwa.

- badanie serca powinno być przeprowadzone w standaryzowany sposób (ośrodek referencyjny) i najlepiej by wyniki były gromadzone i udostępniane do wiadomości publicznej,

- warto wprowadzić ograniczenie ilości miotów po danym psie - sugerowane maksimum 5 miotów,

- warto rozważyć przechowywanie nasienia pobranego od młodych psów i użycie go w późniejszym czasie, gdy wiadomo, że psy te dożyły sędziwego wieku bez choroby serca,

- więcej miotów możliwe byłoby po psach, których zarówno rodzice jak i czworo dziadków nie miało choroby serca nawet w późniejszym wieku.

Badania nad DCM

W czerwcu 2004 roku zakończono przyjmowanie zgłoszeń i próbek do The Irish Wolfhound Lifetime Cardiac study (rozpoczętego w kwietniu 2000 roku) z ilością 1000 wilczarzy w badaniu. Co najmniej 1000 psów jest potrzebne by uzyskać wiarygodne statystycznie dane. Ważne by wszystkie zgłoszone wilczarze do końca swego życia uczestniczyły w tym programie.

W Wielkiej Brytanii prowadzony jest już od ponad 11 lat projekt badawczy rozpatrujący wszystkie aspekty problemów z sercem u wilczarzy. Także USA prowadzą programy badawcze w tym kierunku. Te badania gromadzą ogromne ilości danych celem lepszego zrozumienia problemu i poprawy metod zapobiegania.

Celem jest uniknięcie choroby serca u wilczarzy oraz poprawa leczenia.

Wartości standardowe na Certyfikatach Badania Serca wilczarzy pochodzą z  badań i ustaleń Dr A.Vollmar.

Przykładowy certyfikat badania kardiologicznego u wilczarza irlandzkiego:

Pytania na przyszłość

Serena Brownlie postawiła przed miłośnikami wilczarzy kilka pytań:

-Czy choroba serca u wilczarzy jest dla ciebie ważnym zagadnieniem?

- Czy badasz swoje wilczarze w kierunku chorób serca? Czy tylko od pewnego wieku? Czy tylko psy? Czy nie badasz w ogóle? Czy badasz co roku czy tylko przed planowanym kryciem?

- Czy po prostu akceptujesz chorobę serca jako nieodłączny element życia z wilczarzami?

- Czy byłbyś skłonny hodować wilczarze w kierunku eliminowania choroby serca, gdyby był dostępny genetyczny test?

- Czy osiągnięcia wystawowe są dla ciebie ważniejsze niż status serca wilczarza?

 -Czy uważasz obligatoryjne badanie serca (jak to wprowadzono w Niemczech) za dobry pomysł?

 -Czy zgadzasz się na publikowanie wyników?

 Był to rok 2004.

 Warto zastanowić się nad tymi pytaniami…

 W wielu już krajach organizacje kynologiczne lub Kluby Wilczarza wprowadziły zalecenia odnośnie badań serca u wilczarzy hodowlanych..

 Świadomość zagrożenia kardiomiopatią  u wilczarzy potrzebna jest nie tylko hodowcom, ale także właścicielom wilczarzy, aby mogli zapewnić właściwą opiekę i leczenie choremu psu a tym samym dłużej cieszyć się jego obecnością.

 Pamięci Maleństwa ( Tribute to the memory of Maleństwo)