PRA zidentyfikowano u wilczarzy na początku lat 80-tych.
Wciąż choroba nie jest bardzo rozpowszechniona u wilczarzy, stąd uważna hodowla pozwala eliminować chore psy.
PRA jest rodzajem wrodzonej ślepoty. U wilczarzy dochodzi do utraty wzroku najczęściej do 3 roku życia. Chore wilczarze mogą manifestować początki PRA wpadaniem na sprzęty, niezdarnością, często nadmierną nerwowością. Kiedy ślepną zupełnie stają się bardzo spokojne. Niektóre adaptują się do życia w ciemności i dożywają zaawansowanego wieku, inne nie potrafią żyć nie widząc i muszą być usypiane. Aby pomóc funkcjonować ślepemu psu - nie należy niczego zmieniać w otoczeniu, do którego jest przyzwyczajony.
Diagnostyka okulistyczna wymaga wykluczenia innych przyczyn ślepoty. Niestety nie znamy leczenia PRA. Choroba dotyczy zawsze obu oczu.
Diagnostyka w hodowli jest bardzo istotna.
Jeden z amerykańskich uniwersytetów pracuje nad badaniami próbek pobranych od chorych psów. Mają nadzieję na zidentyfikowanie genów i opracowanie testów diagnostycznych., które można by stosować u psów przeznaczonych do hodowli. Żaden hodowca nie chce produkować szczeniąt, które będą w niedalekiej przyszłości ślepymi psami.
Sposób dziedziczenia jest recesywny.
Mamy takie możliwości:
AA = zdrowa para genów
aa = chory
1. AA x AA - nie ma ryzyka PRA u potomstwa, nie ma nosicieli w potomstwie.
2. AA x Aa - nie ma chorych w potomstwie, ale ukryty gen recesywny przekazywany jest dalej: nie wiadomo, które psy zdrowe a które są nosicielami.
3. Aa x Aa - oboje rodzice, choć zdrowi, mogą być nosicielami, średnio 25% dzieci jest chore.
Potencjalne niebezpieczeństwo jakie niesie gen recesywny, polega na tym, że rozprzestrzenia się w rasie w ukryciu w genomie psów, które są zdrowe ale go przenoszą dalej. Przy beztroskiej i bezmyślnej polityce hodowlanej, nadchodzi moment kiedy nie da się uniknąć wzajemnego kojarzenia nosicieli choroby.
Mantra brzmi:
NEVER BREED THE DESCENDANTS OF KNOWN CARRIERS TOGETHER.
Czyli:
NIGDY NIE KOJARZ ZE SOBĄ POTOMKÓW ZNANYCH NOSICIELI.
Nosiciel i jego potomek musi być kojarzony TYLKO z psami ze zdrowych linii.
Pies lub suka jest nosicielem =50% potomstwa jest nosicielami. Co nie znaczy, że w miocie 10 szczeniaków 5 będzie nosicielami. To działa jak rzucanie monetą. Za każdym razem taki sam rozkład szans u potomstwa. Może żaden nie będzie nosicielem, a może wszyscy...
Dziadek nosiciel=25% nosicieli u potomstwa itd.
Niektórzy hodowcy zadają pytania:
"Czy mam przejmować się bardzo PRA - jest wiele innych poważniejszych schorzeń?"
Wiele schorzeń w rasach olbrzymich ma nieznany sposób dziedziczenia.
W przypadku PRA wiemy jak jest choroba dziedziczona i w związku z tym możemy ograniczać liczbę nosicieli.
Jeśli twój pies ma nosiciela w rodowodzie - bądź odpowiedzialnym hodowcą i zaznacz to w rodowodach potomstwa.
Nie należy bowiem łączyć ze sobą dwóch nosicieli.
Bibliografia: