PCD

Nieżyt górnych dróg oddechowych u wilczarzy został po raz pierwszy opisany w latach 60-tych ubiegłego wieku.

W ostatnich latach obserwujemy wzrastającą ilość schorzeń dróg oddechowych u wilczarzy, zarówno w Europie jak i w USA. Dzięki współpracy pomiędzy Uniwersytetem w Pensylwanii i Zurychu, powstaje coraz większa baza danych i gromadzone są próbki krwi od chorych wilczarzy, zdrowego rodzeństwa i ich rodziców.

Przyczyny

Dyskutowano wiele na temat, czy choroba ta u wilczarzy jest spowodowana dysfunkcją rzęsek czy też zaburzeniami odporności. Często bywało tak, że badano układ odpornościowy wilczarzy dotkniętych tym schorzeniem i stwierdzano obniżenie odporności. Ale gdy badanie przeprowadzano po opanowaniu ostrej fazy schorzenia, stwierdzano, że odporność jest w normie. Tak więc, uważa się obecnie, że nieżyt nosa u wilczarzy nie ma podłoża niedoborów immunologicznych.

Natomiast chore wilczarze miały nieprawidłowo pracujące rzęski.

Stad nazwa schorzenia: PCD (ang.  Primary Ciliaris Dyskinesis ) Pierwotna Dyskineza Rzęsek.

Istnieją poważne podstawy by twierdzić, że nieżyt nosa u wilczarzy powiązany jest z dysfunkcją rzęsek, które wyściełają drogi oddechowe. Rzęski są odpowiedzialne za usuwanie cząstek kurzu, zanieczyszczeń i mikroorganizmów z dróg oddechowych. Jeśli rzęsek brak, lub pracują niesynchronicznie, nie mogą pełnić prawidłowo swej funkcji oczyszczającej.

Rezultatem są przewlekłe zapalenia dróg oddechowych prowadzące do zapaleń oskrzeli i płuc.

Czasem chorobie towarzyszy wodogłowie.

Rzęski są także odpowiedzialne za cyrkulację płynu mózgowo-rdzeniowego.

Wodogłowie powstaje na skutek nieprawidłowej cyrkulacji płynu mózgowo-rdzeniowego i gromadzenia się go w nadmiarze. Stopień wodogłowia u tychże wilczarzy był niewielki, i nie powodował objawów klinicznych ani nie upośledzał jakości życia.

Ta obserwacja przemawia za hipotezą o roli rzęsek w patogenezie tego schorzenia u wilczarzy.

Objawy

Szczeniaki mogą prezentować objawy nieżytu nosa od pierwszych tygodni życia lub mogą występować poważne, nawracające infekcje płuc bez objawów nieżytu nosa.

Choroba może dotykać tylko kilka szczeniąt z danego miotu.

Objawy najczęściej pojawiają się do 3 miesiąca życia ale mogą pojawiać się dopiero po 6 miesiącu życia lub później.

Chore szczenięta często odchodzą w młodym wieku z powodu zapaleń płuc.

Często przypadki PCD są u szczeniąt błędnie rozpoznawane jako zachłyśnięcie się wodami płodowymi lub infekcja wirusowa. Nosiciele PCD są zazwyczaj mniej płodni, mioty są mniej liczne.

Szczeniaki mogą ginąć przed narodzeniem lub krótko po i nie są w ogóle oglądane przez weterynarza.

Nieuświadomiony hodowca nie podejrzewa podłoża genetycznego problemów ze szczeniakami.

Pierwszym przebłyskiem schorzenia bywają odgłosy z nosa u szczeniaka sugerujące zachłyśnięcie wodami płodowymi. Chore szczeniaki często leżą z głową opartą o brzeg kojca.

Gdy szczeniaki rosną, „granie” w nosie staje się chroniczne. Może ustępować na kilka dni ale powraca znów.

Typowe objawy kliniczne to kichanie, pociąganie nosem, wydzielina z nosa, i kaszel, posapywanie, świszczący oddech.

Typowa wydzielina z nosa jest gęsta, zielonkawa.

Trzeba mieć na uwadze, że nieżyt nosa to tylko objaw nie przyczyna schorzenia.

Chore psy mogą mieć podwyższoną temperaturę w miarę rozwoju infekcji.

Oprócz nieprawidłowych rzęsek, w połowie przypadków stwierdza się przemieszczenie serca w prawą stronę. Często towarzyszy temu transpozycja innych narządów wewnętrznych.

U samców stwierdza się zmiany w spermie oraz bezpłodność.

Inne zmiany obserwowane u chorych psów to: zapalenia ucha, zwłóknienie nerek, wodogłowie, anomalie kości (mostka, kręgów i żeber).

Często choroba dróg oddechowych jest nieuchwytna dla właścicieli czy hodowców, bo wilczarze chorują ze stoickim spokojem i długo jedynymi zauważalnymi objawami jest niechęć do leżenia na boku i osłabienie apetytu.

Genetyka schorzenia

PCD dziedziczy się autosomalnie recesywnie ( konieczny jeden gen choroby od ojca i jeden od matki). U wilczarzy posiadających jedną kopię wadliwego genu, rzęski pracują początkowo dobrze ale wraz z upływem czasu stają się niewydolne. Co skutkuje w nawracających zapaleniach płuc.

Rzęski mają taką samą strukturę jak ogonki plemników.

Sperma jest materiałem prostszym do pobrania niż rzęski, pobierane w trakcie tracheobiopsji.

Porównuje się białko obecne w plemnikach pobrane od zdrowych wilczarzy z materiałem pobranym od chorych.

Ostatecznym celem jest ustalenie mutacji genetycznej odpowiedzialnej za schorzenie.

Rozpoznanie

Warto brać pod uwagę możliwość PCD w przypadku nawracających schorzeń dróg oddechowych.

Obserwacja rzęsek w mikroskopie elektronowym potwierdza rozpoznanie.

Zdjęcie płuc może wykazać zapalenie oskrzeli lub płuc, rozstrzenia oskrzeli.

Często towarzyszą stany zapalne ucha, nerek( zwłóknienie nerek) zaburzenia formowania kośćca, anomalie mostka, kręgów i żeber, oraz może występować wodogłowie.

Trwają badania nad ustaleniem markera genetycznego schorzenia.

Dla hodowców ważne jest by znać sposób dziedziczenia choroby i ograniczać rozprzestrzenianie się choroby w rasie.

Prognozy

Psy, podobnie jak ludzie dotknięci dyskinezą rzęsek, mogą wieść długie życie, pod warunkiem, że są pod właściwą opieką i antybiotykoterapią. Pomocne są częste inhalacje.

Leczenie

W leczeniu nawracających infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych wskazana jest antybiotykoterapia.

Ważne by psy z PCD nie otrzymywały sterydów lub leków hamujących odruch kaszlowy.

Kaszel daje możliwość odkrztuszenia i eliminacji zalegającej w drogach oddechowych wydzieliny.

Ważne by w otoczeniu unikać kurzu, zanieczyszczeń i suchego powietrza, które pogarszają funkcjonowanie układu oddechowego chorego psa. Dobrze unikać spacerów w wietrzne dni.

Należy ograniczać kontakt ze skupiskami psów.

Leczenie zapalenia płuc: natychmiastowe podanie szerokowidmowego antybiotyku, inhalacje i mukolityk w nebulizacji.

Przydatne linki:

http://www.irishwolfhounds.org/rhinitis.htm

http://www.bichonhealth.org/HealthInfo/PCD.asp

 

Zapalenie płuc

 

Zapalenie płuc jest STANEM ZAGROŻENIA ŻYCIA u wilczarza.

Stan wilczarza z zapaleniem płuc może pogorszyć się z godziny na godzinę!

Stan zagrożenia życia może rozwinąć się w ciągu kilku godzin od pierwszych objawów choroby!

Ratunkiem jest niezwłocznie włączenie intensywnej antybiotykoterapii.

 Objawy

Pierwszymi objawami jest apatia i osłabienie apetytu.

Czasem występuje podwyższona temperatura, ale nie jest to regułą.

Typowa bywa postawa chorego wilczarza: z wyciągniętą głową i szyją do przodu, na wysokości tułowia.

Diagnoza

RTG płuc bywa pomocne, ale stan wilczarza często jest bardzo poważny na długo przed wystąpieniem zmian radiologicznych w płucach.Osłuchiwaniem tez nierzadko nie stwierdza się nasilonych zmian osłuchowych.

W ocenie stanu wydolności dróg oddechowych chorego psa bardzo pomocna jest pulsoxymetria

Leczenie

Proponowane antybiotyki:

Zithromax:  5 - 10 mg/kg. w jednej dziennej dawce.

By uniknąć wymiotów po leku najlepiej rozpocząć od dawki 5mg/kg  i zwiększać ją do 10mg/kg. od drugiego dnia.

 

Leczenie sugerowane przez M.Casal ( http://www.irishwolfhoundstudy.com/pneumona/index.htm )

Zitromax utrzymuje poziom terapeutyczny we krwi do 10 dni po podaniu.

Kontynuować leczenie przez 5 dni po ustąpieniu objawów klinicznych.

Równie ważna jest terapia inhalacyjna- można “ zaparować “ lazienkę i trzymać tam wilczarza przez 10 minut .

Stosować leki mukolityczne-rozluźniające wydzielinę w drogach oddechowych.

 

Inny sugerowany schemat to: Baytril plus Antirobe przez 3 tygodnie.

Innym polecanym antybiotykiem jest Rocephin.